Podziękowania

Epilog miał się pojawić dużo później, ale nie mogłam się powstrzymać. Dawno nie czułam takiej weny, pisząc cokolwiek – i tak oto zakończenie wydłużyło się ponad dwukrotnie, co bardzo mnie cieszy. Naprawdę ciężko opisać mi, co czuję po ponad pół roku, w końcu mogąc dodać zakończenie pierwszej z planowanych przeze mnie ksiąg. „Maskarada” była niesamowitą przygodą; pomysłem, w którym zakochałam się od pierwszego momentu, kiedy tylko pomyślałam o połączeniu Renesmee z tak niezwykłą postacią, jaką w końcu jest Demetri. Pomysł na pierwszą księgę powstał w zaledwie jeden wieczór, chociaż między czasie naturalnie udało mi się go udoskonalić, dzięki czemu nabrał kształtu, który teraz Wam prezentuję.

Czy podołałam? To już pozostawię Waszej ocenie. Ja jedynie wiem, że jestem z tego bardzo zadowolona. Historia Renesmee, Demetriego, Hanny i Felixa to coś nowego, co sporo wniosło do mojej twórczości. Wiele się nauczyłam pisząc to opowiadanie, a mam nadzieję, że nauczę się jeszcze więcej, mogąc zaprezentować Wam księgę drugą – „Szał” – której prolog pojawi się dokładnie 1 stycznia. Tak, tak – proszę nie bić; wtajemniczenie wiedzą o co chodzi, prawda? A przynajmniej mam taką nadzieję.

Żadna moja historia nie doczekałaby się zakończenia, gdyby nie kilka cudownych osób, którym teraz pragnę serdecznie podziękować. Kolejność jest absolutnie przypadkowa:

Gabrysi­a – której dziękuję praktycznie za wszystko, od naszych rozmów, po same komentarze. Zawsze rozbrajasz mnie swoją dociekliwością, a twoje uwagi… No cóż, są po prostu bezcenne!

Czekoladowe Frykasy – za wszystkie komentarze, optymizm w naszych rozmowach i za to, że dzięki tobie chce mi się pisać. To wiele dla mnie znaczy, bardzo dziękuję.

Asi Dabkowska – będącej moim dobrym duchem. Twoje komentarze zawsze sprawiają, że uśmiecham się i wiem, że to, co piszę, naprawdę ma sens.

Karolina K. – za to, że za każdym razem rozbrajasz mnie swoją szczerością i zaangażowaniem. Dziękuję ci za wszystko, zwłaszcza za momenty, kiedy wręcz wymagałaś de mnie nowego rozdziału.

Katherine B. – za wsparcie, wszystkie komentarze i optymizm. Dzięki temu, jak próbowałaś przewidzieć fabułę, miałam frajdę z tego, że jednak nie jestem taka szablonowa.

Poison – o której nie mogłabym zapomnieć, chociaż zaginęła mi gdzieś w trakcie. Wierz mi, kochana, że twoja opinia naprawdę wiele dla mnie znaczy.

Aviesaline – o której jak zawsze pamiętam, chociaż jej zdarzają się chwile lenistwa. Jak zwykle, kochana: dziękuję ci bardzo!

Dziękuję również Mówię i krzyczę, czarnej.róży, DeeDee Masen, Oli Sieldeckiej, Ninie N., Like a dark paradise, MarryN99, Wampirzyca Wiki oraz wszystkim anonimowym czytelnikom, którzy śledzili moją historię, chociaż nie zawsze komentowali. I dziękuję Tobie, czytelniku, jeśli znalazłeś dość cierpliwości, żeby dotrzeć do tego momentu. To wiele dla mnie znaczy.

No cóż, do napisania!